ย้อนกลับไป ค่ำคืนวันที่ ๑๗ มีนาคม ๑๓ หลวงพ่อนิพนธ์ถูกแม่ชีเมี้ยนให้คนมาตามกลับไปยังถ้ำกระบอก
คำถามที่หลวงพ่อนิพนธ์ถามว่า ทำไมแม่ต้องละสังขาร ออกไปด้วยกันไม่ได้หรือ
คำตรัสตอบของแม่ชีเมี้ยนที่ให้ คือ สิ้นสุดลมหายใจ คือ สิ้นสุดสัญญา ... ฉันต้องดับลมหายใจ เพื่อให้ความศักดิ์สิทธิ์ หรือ สัญญาที่ให้แก่ท่านจำรูญสิ้นสุดลง
หลายปีต่อมา หลวงพ่อนิพนธ์จึงได้รู้ว่า นั่นคือ วันเกิดตำราสมุนไพรที่แม่ชีเมี้ยนได้มอบให้ท่านนั่นเอง พร้อมกับความล่มสลายลงของถ้ำกระบอก
เช้าวันที่ ๑๘ มีนาคม ช่วงเช้ามืด หลวงพ่อนิพนธ์ก็เห็นชายสูงอายุ เดินออกจากร่างของแม่ชีเมี้ยน ออกทางหน้าต่าง ไปทางทิศที่ตั้งของประเทศพม่า
คำสุดท้ายที่ทรงตรัสแก่หลวงพ่อนิพนธ์ และลูกศฺิษย์ใกล้ชิดที่เฝ้าอยู่ คือ ฉันจะกลับไปยังที่เคยจากมา นั่นคือ พม่า และจะหันกลับมามองว่า สิ่งที่ฉันทิ้งไว้ให้มีประโยชน์แก่ผู้ใดบ้าง
วันนี้ หลวงพ่อนิพนธ์่จึงชวนชักให้เราท่านมาแสดงตน เพราะเป็นวันที่แม่ชีเมี้ยนจะมาดูนั่นเอง
อันแสดงถึงค่าของสิ่งที่ท่านทิ้งไว้ และให้โอกาสแก่หลวงพ่อนิพนธ์ในการทำสมุนไพรต่อไปอีก ... นั่นเอง
จึงไม่ต้องแปลกใจว่า ลูกศิษย์ของหลวงพ่อนิพนธ์ ที่ไม่เคยมาเลยตลอดปี ถึงเวลานี้ วันนี้ ไม่ว่าอยู่ที่ใดในโลก ก็จะดั้นด้นมา .. เพื่อแสดงความรู้คุณ แสดงตน และร่วมจิตร่วมใจกัน เพื่อร้องขอ ให้สิ่งดีงามนี้ ยังคงอยู่ในประเทศไทยต่อไปอีก เพื่อเป็น่ที่พึ่ง
นี่แหละคุณสมบัตื ที่ชาวพุทธขาดไม่ได้ .. เรียกว่า กตัญญู รู้คุณ
วันนี้ จึงเป็นวันสำคัญที่สุด ... ห้ามพลาด ..
