คำสอนที่เป็นหัวใจ ตรัสว่า “ตัวกระทำมีจริง กรรมมีจริง” ที่ซึ่งศาสนา ลัทธิความเชื่อ ความเชื่ออื่นๆ ไม่กล่าวถึง ไม่เชื่อ
ในขณะที่คนที่กล่าวว่าตนเป็นชาวพุทธ ได้ยิน ได้ฟัง รับรู้ เรื่องกรรม มาตั้งแต่เด็ก อาทิ “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”
หากแต่จบที่รู้ ยังหาซึ้งไม่ ในเรื่องตัวกระทำ หรือ กรรม
ผลก็คือ การกระทำตน คิดเอง เออเอง ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนทำ เชื่อเขากล่าวว่าดี ก็ทำตาม มันจึงช่วยตนพ้นทุกข์ไม่ได้
หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้เห็นว่า บางคนจึงโทษโน่นนี่นั่น ทำไมตนจึงเป็นเช่นนี้ ลำบากเช่นนี้ ทำดีไม่ได้ดี
บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้พิจารณา ทำไมจึงต้องมาหาศาสนา ก็เรียนรู้เรื่อง ตัวกระทำ เรื่องกรรม นั่นเอง เมื่อรู้เหตุแห่งทุกข์ จึงอยากเรียนหนทางดับทุกข์ คือเรียนธรรม มาสร้างสุข
คนทุกวันนี้ จะเอาสุข แต่ไม่รู้หนทางสร้างสุข ไม่ยอมทำ อยากได้ แต่ไม่ทำ จึงหันเหไปในการ ร้องขอพร แสวงหาสิ่งที่จะช่วยตนให้พ้นทุกข์ แม้นแต่หายโรค จะดิ้นรนสักฉันใด ก็ไร้ผล
ท่านอาสิ จึงชี้หนทางในการดับทุกข์ เริ่มที่ทำใจตน ให้มีที่ว่าง มานั่งฟัง ศาสนาชี้ก่อน เอาไปพิจารณา ถ้าเห็นว่าเป็นไปได้ ที่ทำแล้วจะพ้นทุกข์ ก็ค่อยทุ่มเททำ ตามคำสอน
นี่จะมาหายโรค แบบเอาตามนิสัยกู ไม่รู้เลยกรรมเราทำมา มากน้อยสักเท่าไร อ้างสมุนไพรดีจริง ต้องช่วยตนให้หาย
ยืนยันอีกครั้ง ศาสนา ช่วยเฉพาะ คนอยากทำตนเป็นคนดี ตามพุทธศาสนา และทำได้ ไม่ใช่ขี้ข้าใคร เมตตาไปทั่ว ทุกตัวคน
