ศิวิไลซ์

ประเทศทุกประเทศล้วนแล้วแต่มุ่งหมายเป็นประเทศเจริญแล้ว คือมีความศิวิไลซ์

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า เมืองนั้นมิใช่เจริญที่วัตถุ หากแต่เป็นที่จิตใจของผู้คนในเมืองนั้นต่างหาก เป็นเมืองของผู้คนมีวิญญาณสูง คือมีธรรมนำตน

ทำไมเมืองนั้นน่าอยู่ เพราะผู้คนล้วนแล้วแต่ดำเนินชีวิตด้วยปรารถนาให้สุขแก่ผู้อื่นเป็นอุปนิสัย

นี่แหละเป็นเมืองที่ผู้ใฝ่ธรรม ชอบ เป็นจุดหมายที่อยากไปเกิด เมืองที่มีธรรมอำไพ ผู้คนมีสัจธรรมนำตน

การมาหาศาสนา จุดมุ่งหมายจึงสร้างตัวกระทำ ร่วมกับผู้มีธรรมทั้งหลาย จะได้ไปเกิดในแผ่นดินนั้น ทำตนรอพระพุทธเจ้า

ส่วนสมุนไพรแม่ชีเมี้ยนตรัสว่า เขาแถมสุขภาพให้ คนที่อยากเป็นคนดีมีธรรม แต่ติดที่มีโรค จะได้มีโอกาสทำตนได้สมปรารถนา

บทสรุป จะไปกันอย่างไร เมื่อวันนี้ ตัวกระทำที่สร้าง สถานที่ชอบ มองซ้ายมองขวา หาคนมีธรรมยาก ดังนั้น จะไปได้ก็ต้องพากายตน ไปในที่คนปฏิบัติธรรมมาอยู่รวมกันนั่นเอง เราจึงจะไปกับเขาได้

ที่สำคัญ จะไปที่ชอบ ท่านอาสิชี้ว่า ดูกันที่ตอนตาย ตายแบบไหน จะไปได้ต้องตายดี จึงเสมือนเดินชมสถานที่ เจอที่ชอบแล้วจึงไป มิใช่วิญญาณถูกบีบเค้น วิ่งกระเจิงเหมือนอยู่ในถ้ำ เห็นแสงก็พุ่งไปหา โผล่ออกมาก็ท้องหมูท้องหมา

จะไปก็ต้องสร้างตัวกระทำร่วมกับคนมีธรรม ที่ใฝ่สร้าง ทานบารมี บุญบารมี ที่ซึ่งแผ่นดินแม่ชีเมี้ยนเป็นที่รวมคนเหล่านั้น

ทำไมจึงเชื่อ ก็ดูเอาสิ คนมีโรคมาก็หายโรค คนมีทุกข์มาก็คลายทุกข์ คนไม่ดีมา ก็เปลี่ยนเป็นคนดี แผ่นดินไหนทำได้

เสียดายคนทั้งหลายบอกอยากได้ ท่านอาสิชวนสักฉันใด บอกไม่มีเวลา ครั้นมีเวลา สังขารก็ไม่ไดี

ไม่ต้องแปลกใจเลยทำไมทุกยุค คนของศาสนาจึงน้อย อินเดียคนเป็นร้อยล้านในยุคพระโคดม คนคิดไปมีไม่ถึงแสน คนที่มาทำสะสมแค่สามแสน ศาสนาจึงเป็นเรื่องคนกลุ่มน้อย

คนส่วนใหญ่เขาอยากได้แต่ไม่อยากทำ