รอเวลา - อยากหาย ก็เร่งทำบุญนะ

หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ให้พิจารณาว่า สิ่งที่สอนให้ทำ คือ บุญ แลทานนั้น ไม่สามารถเห็นได้ แต่วันเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ เมื่อผลที่ตนทำนั้นปรากฏแก่ตน แลตนรู้ได้ เฉกเช่นเดียวกับปลูกต้นไม้ รดน้ำพรวนดิน ถึงวันเวลา ผลก็ออกดอกก็ผลิ จะเร่งสักฉันใด ไม่ได้เลย

การฟื้นฟูตนท่านอาสิก็ชี้ว่าเป็นเช่นเดียวกัน อยากหายในเร็ววัน เร่งสักฉันใด ก็ไม่สมปรารถนา ทันใจ สนองความอยากของตนเลยแม้นแต่น้อย

บางคนคิดเลยไปว่า ถ้าทานสมุนไพรเยอะๆแล้วจะหายเร็ว นั่นคิดเองเออเอง ใช้กับศาสตร์พระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมาไม่ได้

หลายคนเลยเอาทางลัด ไปหาที่ใหม่ที่เขาให้สมความอยาก จึงไม่แปลก กลุ่มคนทำยาและคนไข้ที่ถูกชักชวน พากันออกไปทำยากันเอง แจกกันเอง อยากได้เท่าไหร่หยิบเอาเอง แต่ศาสตร์นี้มีเจ้าของ คนที่ไปทำเช่นนั้น ท่านไม่เห็นหรือ ท่านเจริญ ท่านจรูญ ยังไม่กล้าทำ แล้วไปเชื่อพระเหล่านั้น คิดหรือว่าทานแล้วจะยังผล ที่สำคัญกว่านั้นคือ การทำตนเป็นพระเวสสันดรที่มูลนิธินั้นมีผลคุ้มครองตนรอดปลอดภัย แต่ทำด้วยความอยากแห่งตน มันจะเป็นหอกย้อนมาทิ่มตน

วันเวลาผ่านไป จึงไม่แปลก ที่ในวันนี้ คนกลุ่มนั้น โดยเฉพาะหัวหน้ากลุ่มที่ชวนกันไปทำ จึงเจอตอ ไม่รู้จะเอาตัวรอดไหม

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวเสมอว่า ถ้าสถานที่นี้ช่วยไม่ได้ ก็ไม่มีที่ไหนช่วยได้ สมุนไพรเขามีเจ้าของไม่กลัวคนขโมยหรอก เพราะฟ้าดินเขาใช้คุณสมบัติ ไม่ใช่ทานเยอะ การเรียนรู้ในการสร้างคุณสมบัติเพื่อปลุกเสกต่างหาก นั่นแลที่ยังผล ยิ่งทำได้มากสมุนไพรยิ่งมีฤทธิ์มาก

ก็ได้แต่หวังว่าคนเหล่านั้นยังมีโอกาสทำตนใหม่ ให้ถูกร่องที่ท่านอาสิชี้ พรหมลิขิตไม่หักเสียก่อน กลับตัวกลับใจ ถ้าไม่อยากทำตน ไปใช้ยาหมอเลยดีกว่า