เปิดถ้วยแทง

หลักของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวเปรียบเทียบว่าเป็น "หลักกรรมกร"

ผู้ปฏิบัติจึงหนีไม่พ้น หากอยากจะได้บุญ ก็ต้องเหนื่อยทั้งกายและใจมหาศาล

เพราะไม่อนุญาตให้นั่งร้องขอพรแล้วได้ แต่สอนให้ทำ อยากได้ต้องทำเอง ใครทำ ใครได้

จึงไม่แปลกที่ทุกยุคทุกสมัย สาวกของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์มีไม่มากนัก แค่หลักแสนเท่านั้นเอง

เมื่อทำก็ต้องเหนื่อย เมื่อเหนื่อยย่อมต้องท้อเป็นธรรมดา แต่ธรรมชาติมนุษย์อยากได้โดยไม่ต้องทำ หรือ ทำน้อยแต่อยากได้ผลตอบแทนเยอะๆ

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ขุมทรัพย์ของศาสนาให้ อยากได้เท่าไหร่ก็ทำเอา ยิ่งทำมากยิ่งได้มาก แต่เราท่านรักสบายจนเคย ยิ่งไปกว่านั้น สภาพตอนนี้ มันยังไม่เลวร้าย ภาพที่เห็นจนชินตา คือ ฉันทำแค่นี้พอแหละ หรือ นั่งเฉยไม่ยอมเหนื่อยใดๆเลย รอสมุนไพร อย่างอื่นไม่สนไม่ทำ

ผลก็คือ เมื่อวันเวลาเดินมาถึง ความเลวร้ายบังเกิดกับตน ต้องอาศัยบุญ คิดจะทำก็สายเสียแล้ว เพราะร่างกายไม่เอื้อนั่นเอง

บางคนเห็นผู้อื่นทำ ยังสงสัยว่า ทำไมต้องทำเยอะขนาดนั้น ก็เพราะเขาไม่ประมาททำก่อน ใช้กรรมซะก่อนแล้ว จะได้ไม่เป็นไง

รู้ว่าเหนื่อย แต่พระภูมีชี้ให้เห็นว่า ทุกข์วันนี้สุขในวันหน้า ทุกข์กับวินัยธรรม ดีกว่าทุกข์กับกรรม

คนเฉยไม่ทำ นั่นเขานั่งรอกรรมมา ช้าหรือเร็วก็ต้องมา คนที่กลัวกรรมเขาเชื่อพระภูมี ทำไว้ก่อน นั่นเขาทำหนีกรรม วันหน้าเขาก็สุข

ไฮโลศาสนานี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า เปิดถ้วยแทง ยิ่งแทงมากยิ่งได้มาก ทำไมไม่ทุ่มหมดหน้าตัก จะรอจนหมดเค้าแล้วค่อยแทง มันจะทันไหม

เงินที่ได้เป็นเงินบุญ ซื้อเวรซื้อกรรมได้ ซื้อเจ็บได้ มันจึงควรถามกลับว่า ก็เสียเวลามากันแล้ว ทำไมจึงเมินเฉย ไม่ทำ เอาสบายวันนี้ โน่นวันข้างหน้าทุกข์รออยู่ ประวัติศาสตร์ก็จะซ้ำรอยรุ่นพี่ ที่ชอบกล่าวว่า รู้อย่างนี้ตอนนั้นทำซะก็ดี แต่คิดช้าไปแล้ว เพราะวันนี้อยากทำ ก็หมดสภาพไปเสียแล้ว

วันนั้นสภาพดีๆ ให้ทำ บอกไม่เอาเหนื่อย วันนี้ร้องเหนื่อยดีกว่า ก็ได้แต่นั่งหรือนอนทนทุกข์ ช่วยตนไม่ได้แล้ว

เลือกเอา จะทุกข์วันนี้ หรือทุกข์วันหน้า

อุปมาคนที่บวช รับวินัย ฉันมื้อเดียว ยังต้องทำงานอีก ใครทำได้ ผลที่ได้ก็เฉียบขาดนัก หลวงพ่อนิพนธ์ใช้กับคนที่หมอบอกตายแน่ แต่ก็รอดมาแล้วมากมาย .. พวกที่เอาสบาย มุ่งแต่ทานสมุนไพรอย่างเดียว สภาพก็เบากว่า แต่หารอดได้ยากเต็มทน