แลนับตั้งแต่ยุคถ้ำกระบอก สัจจะที่รับเพื่อทำนิสัยของพระภูมี อาทิ ไม่โกรธ มักมีกำหนดเริ่ม ทีละ 1 ชั่วโมง ครั้งละ 100 วัน
เมื่อเทียบกับศีลที่นิยมรับกัน ในยุคนี้ บอกไม่มุสา พิจารณาเอาเถิด ทำได้จริงหรือ บอกไม่ฆ่าสัตว์ ทำได้จริงหรือ จะมีสติผู้ใดที่ไม่เคยฝึกแล้วทำตนได้ตลอดในศีลที่รับมา อุปมาเหมือนคนไม่เคยวิ่ง หรือวิ่งบ้าง จับไปวิ่งมาราธอน จะมีผู้ใดทำได้ ศีลที่รับมาทำไม่ได้ ย่อมย้อนมาเป็นหอกทิ่มแทงตน
แม่ชีเมี้ยนจึงให้เริ่มทำนิสัยของพระภูมีทีละน้อย ตัดนิสัยกรรมของตนทีละนิด แค่หนึ่งชั่วโมง ซึ่งพอทำได้ทุกตัวคน อาจจะไม่สมบูรณ์ ครบ กาย วาจา ใจ แต่หยุดได้บ้าง เช่น หยุดใจไม่โกรธ ยังไม่ได้ หยุดวาจา หยุดกายก็ยังดี ถ้าผู้ใดทำแล้ว ย่อมเกิดปัญญาที่จะต่อสู้ อาทิ แรกๆก็เดินหนี เก่งหน่อยก็ทนเอา ทำได้ก็วางได้ เขาทำเป็นของเขาตัวกระทำเขา เราทำเป็นของเราจะไปโกรธเขาทำไม ใครทำอย่างไรได้อย่างนั้น จากอารมณ์โกรธ กลายเป็นสงสารคนที่มาทำให้โกรธ เพราะเขาต้องรับกรรมที่ทำด้วยไม่รู้เรื่องศาสนา
ทีนี้เมื่อทำได้ ผลบุญเกิด ผลกรรมไม่มีเพิ่ม เท่ากับสองแรงบวก กรรมที่มีย่อมลดเร็ว เสมือนตักน้ำในตุ่ม แลไม่มีน้ำก๊อกมาเพิ่ม ตุ่มก็รั่วอยู่แล้วด้วยใช้กรรม โรคมันจึงหายเร็ว และหายแน่นอน ช้าเร็วน้ำก็หมดตุ่ม
นิสัยที่ไม่สร้างกรรม เปลี่ยนมาสร้างบุญ ย่อมหมายถึงสุขรอตนในวันข้างหน้า หลวงพ่อนิพนธ์จึงบอกถ้าหายจึงไม่กลับมาเป็นอีก
วิชาดีๆแบบนี้มีที่ไหนสอน และเมื่อทำทุกวันไปเรื่อยๆ ฝรั่งทำวิจัยมาแล้วว่า การกระทำใดที่ทำซ้ำไป ทุกวัน หากเกิน 63 วัน จะกลายเป็นนิสัย ถ้าเราทำตามแม่ชีเมี้ยน เราก็จะได้นิสัยใหม่เกิดกับตน
เมื่อ 1 ชั่วโมงทำได้ 2 ก็ทำได้ เมื่อสองทำได้ 4 ก็ทำได้ พิจารณาเอา ถ้าทำได้ 24 ชั่วโมง อะไรจะเกิด เพราะสิ่งที่ทำมีแต่สร้างบุญ ด้วยทีนิสัยธรรมนี้เอง
เมื่อไม่โกรธทำได้ นิสัยอื่นย่อมทำได้
ทำสะสมไปเรื่อยไป ย่อมเห็นชัดว่า ปรารถนา มรรคผล นิพพาน ด้วยวินัยนี้เป็นไปได้
บทสรุป ผู้ทำย่อมเป็นผู้รู้ด้วยตนเอง ว่าสิ่งที่ตนทำตนเชื่อ ทำแล้วลดกิเลสของตนลงได้หรือไม่ แลทำถูกผลถูกต้องเกิด นี่แลทำไมพระของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ไม่มีหรอกทำแล้วเป็นโรค เดินหลังตรง ธุดงค์จนตนตายทุกตัวคน
หมอชีวกพราหมณ์ นั่นจึงเป็นเรื่องโกหกที่แต่งขึ้นมา
เมื่อมีนิสัยธรรม ย่อมไม่สร้างกรรม จะเป็นโรคโดยวิธีใด ถ้าเป็นโรค แล้วจะบอกได้อย่างไร ว่าตนมีธรรม ธรรมที่มีนั้น คิดเอง เออเอง น่ะสิ
ปราชญ์ จึงรักแม่ชีเมี้ยนสุดหัวใจ จึงไม่แปลก ทำไมพระจึงก้มกราบตีนแม่ชีเมี้ยน ที่เป็นหญิง ก็สอนให้ไกลกิเลส ไกลตัวทะยานอยากของตน ทำให้ตนได้มีนิสัยพระภูมี เป็นที่พึ่งแห่งตน ทุกภพชาตินั้นเอง ที่สำคัญ ปรารถนา มรรคผล นิพพาน ของตน เป็นไปได้ ไม่ใช่พูดเป็นลมพ่น ไม่มีวันถึง
