เตะหมูเข้าปากหมา

หากให้คนป่วยที่มาทุกคนทำแบบสอบถาม แลคำถามพื้นๆ ที่คาดเดาคำตอบได้ไม่ยาก เมื่อเจอคำถามว่า ก่อนจะมาสถานที่นี้ ท่านเคยทำกิจกรรมใดที่คิดว่าเป็นบุญมาบ้าง อาทิ ทอดผ้าป่า ทอดกฐิน .... ทุกคนก็คงกาคำตอบเดียวกันว่า ... เคย อย่างแน่นอน

หากจะถามว่า ท่านมีสิ่งที่เชื่อ นั่นหมายถึง การปฏิบัติที่ทำตามในสิ่งที่เชื่อถือ อยู่หรือไม่ คำตอบก็คงหนีไม่พ้นว่า มี เช่นกัน... ทุกตัวคน

แลหากคำถามถามว่า ท่านมีความเชื่อในวิทยาการทางการแพทย์ หรือ พูดฟังง่ายนั่นคือ เชื่อหมอหรือไม่ ... ก็คงตอบว่า มีความน่าเชื่อถือ อย่างแน่นอน

หากแต่เมื่อผ่านสิ่งเหล่านั้นมาเนิ่นนาน ทำตามในสิ่งที่ตนเชื่อมาตลอด อาจจะตั้งแต่เกิด จนปัจจุบัน ... มาถึงทางตัน สิ่งที่ตนเชื่อ สิ่งที่ตนทำ ไม่สามารถคลี่คลายปัญหาของตนที่มีได้ สถานที่นี้ก็เสนอตัว หลวงพ่อนิพนธ์ก็ให้ทางเลือก สมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ให้ลอง

หลายคนเมื่อทำตามคำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ ก็ประสพความสำเร็จ ในการช่วยตน ซึงก็มีให้เห็นเป็นอันมาก

หากแต่สิ่งที่เราสงสัย คนส่วนใหญ่ที่ประสพความสำเร็จ ทั้งๆที่ ด้วยมีพฤติกรรมทำตามคำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ แต่ทำไม เวลาจะตัดสินว่า ตนรอดมาด้วยเหตุใด กลับกลายเป็น มาจากความเชื่อเดิมของตน ที่ตนยึดถือนั้นเป็นผู้บันดาล หรือทำให้ตนรอดไปเสียฉิบ

หลวงพ่อนิพนธ์ยกตัวอย่างพ่อเลี้ยงทางเหนือให้ฟัง ที่เป็นผู้ดิดเชื้อเอดส์ ยามมามีเพื่อนๆมาส่งมากมาย หามใส่เปลมาหาหลวงพ่อนิพนธ์ อุ้มผีลุก ปลุกผีนั่ง จนเวลาผ่านไป กลับมามีร่างกายปกติ สามารถทำงานหนักได้

หลวงพ่อนิพนธ์ได้สังเกตเห็น คนผู้นี้มีพฤติกรรม อย่างหนึ่งคือ จะชอบไหว้ไปทางทิศเหนือ จึงให้คนไปถาม พ่อเลี้ยงก็ตอบว่า เขาไหว้ขอบคุณเกจิคณาจารย์ทางทิศเหนือท่านหนึ่ง ระลึกคุณที่ทำให้เขารอด ฟื้นคืนกลับมาได้ แลก็จะกลับไปแก้บน

แลเราก็เคยอ่านบทความที่มีผู้ที่ประสพชะตาเลวร้าย เป็นโรคร้ายกันทั้งบ้าน ไปมาทั่ว รักษามาจนหมดเงินไปมากมายก็ไม่หาย แล้วก็มาประสพความสำเร็จ ณ.สถานที่นี้ เขาบรรยายว่า สมุนไพรที่นี่ดีจริง ทำให้เขาและครอบครัว กลับมาแข็งแรงเป็นปกติได้ แต่สรุปตอนท้ายว่า คงเป็นเพราะเขาและครอบครัว ชอบไปทอดผ้าป่า ทอดกฐิน เป็นแน่แท้ บุญนั้นจึงส่งให้หายได้ และก็ตั้งใจจะกลับไปทำอีก

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า มันเป็นเรื่องแปลก ที่ตัวท่าน นั่งทำยา ผสมยา คั้นยา เหนื่อยแทบตาย คอยอุ้มผีลุก ปลุกผีนั่ง คอยเป็นห่วง ดูแลอาการ ให้ความรู้ ให้สร้างพฤติกรรม นำคำสอนของศาสนาที่แม่ชีเมี้ยนนำมา มาให้ทำ .... แต่สุดท้าย คนเหล่านั้นกลับบอกว่า สิ่งที่ตนยึดถือ และทำมาในอดีต เป็นผู้ช่วยไปเสียเล่า

มิหนำซ้ำ แทนที่จะย้อนคิดว่า พฤติกรรมใดที่ช่วยตน ให้รอด แล้วนำไปทำต่อ กลับละทิ้งเสีย ไปคว้าของเดิมก่อนจะมา ที่ซึ่งไม่ช่วยอเะไรตนเลย

เรื่องราวคลาสสิคที่หลวงพ่อนิพนธ์มักยกมาให้ฟังอยู่เสมอ ก็คือ นายพลท่านหนึ่ง นอนในโรงพยาบาล ห้องไอซียู ภรรยามาขออนุญาติ หลวงพ่อนิพนธ์ก็ให้นำยาเขียวไปลองทานดู ปรากฎว่า อาการตอบรับดี สองวันก็ฟื้นคืนกลับมา มีกำลังออกจากไอซียูได้

ผ่านไปครึ่งปี นายพลท่านนี้ไปตรวจร่างกาย ก็ปรากฎว่า ร่างกายกลับมาปกติ แข็งแรง แล้วก็หายไป ไม่มาที่มูลนิธิ

ผ่านไปอีกหลายเดือน ภรรยามาหาหลวงพ่อนิพนธ์ มาขอสมุนไพรให้สามีทานอีก หลวงพ่อนิพนธ์จึงถามว่า สามีเป็นอะไร แล้วทำไมจึงหายไป

ภรรยาบอก สามีพาเมียน้อย ไปแก้บน ๙ วัดทั่วประเทศ ทั่วทุกภาคที่เขาบนเอาไว้ จึงหายไปไม่ได้มาหา แต่ครั้นพอกลับจากวัดที่ ๙ ทางใต้ ก็มีอาการวูบ จึงพากลับเข้าโรงพยาบาล ตอนนี้นอนอยู่สภาพเดิม เตียงเดิม กับเมื่อปีที่แล้ว

หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวกับภรรยานายพลว่า เมื่อตอนที่หายดี บอกให้ทำตนเป็นพระเวสสันดร เป็นผู้ให้บ้าง เขาตอบว่า ให้มะกรูด มะพร้าว นั้นกระจอก เขานี่ไปทำธรรมจักรฝังเพชร ให้วัด มุลค่าสิบกว่าล้าน นั่นแหละบุญใหญ่

เราจึงยกคำสอนนี้ มาเตือนทุกคนว่า ยามสวดมนต์ นั่งกรรมฐาน ในห้องสวดมนต์ สิ่งที่ควรทำคือระลึกย้อนว่า พฤติกรรมใดที่ทำให้ตนของตน ดีขึ้น ยามใดที่ตนของตน รอดปลอดภัย จะได้นำไปปฏิบัติสืบต่อ เพื่อช่วยตนได้อีก ... มิฉะนั้นจะไขว้เขว สิ่งที่ช่วยตนกลับไม่นำพา ไปยึดสิ่งที่เป็นลม ไม่มีตัวไม่มีตน ในที่สุด เมื่อกรรมมันย้อนคืนมา ก็ยากที่จะช่วยตนอีกครั้งแล้ว

ศาสน์สอนให้คนเป็นปราชญ์ เมื่อพิจารณารู้ว่าสิ่งใดที่ทำแล้ว หาประโยชน์แก่คนมิได้ จะไปยึด ไปเชื่อ ไปทำ อีกทำไม เพราะเมื่อทำแล้ว กลายเป็นกรรม ทีนี้แก้ยากแล้ว หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า เพราะนั่นเป็นการกระทำที่ทำทั้งๆที่รู้

เมื่อก่อน ไปสร้างพระใหญ่ เพราะไม่รู้ แต่ ณ.วันนี้ รู้แล้ว ว่านั่นมิใช่ที่พระพุทธเจ้าบัญญัติ มีแต่ทำให้ตัวเองและผู้อื่น หลงวัตถุ วันใดที่หายโรค แล้วยังกลับไปมีพฤติกรรมอย่างนั้นอีก สร้างพระ ขายพระ ... เป็นโรคมาอีกครั้ง ไม่ต้องมาทานสมุนไพรของพระภูมีอีก เพราะไม่มีทางหายอย่างแน่นอน

ยิ่งพวกถวายเงินพระ .... นั่นพฤติกรรมทำลายทั้งพระ ทั้งศาสนา .... บุญไม่ได้ กรรมล้วนๆ ทำให้พระเกิดกิเลส อยู่สงบไม่ได้ เสียพระดีๆ ตั้งใจมาบวช ประพฤติ ไปนักต่อนักแล้ว

บทสรุป สงบจิต สงบใจ หาให้เจอว่า สิ่งใดกันแน่ที่ช่วยเรา เจอแล้วกอดไว้แน่นๆ แล้วเดินตาม นั่นแลชีวิตจะรอดปลอดภัย ไม่ต้องเดินรอยเก่า ไปต้องเป็นโรคอีก อย่างแน่นอน

เจ้าพ่อ เจ้าแม่ เกจิ คณาจารย์ ... ไม่ได้ช่วยตนของเราแม้นแต่สักนิด แต่ครั้นตนของตนรอด คนพวกนี้กลับเป็นผู้รับผลจากเราไปเสียฉิบ ... กลายเป็นผู้มีคุณ เสวยลาภ เสวยสุข