ท่านลืมอะไรไปหรือเปล่า

คำเดียวสั้นๆแต่มีความหมาย สามารถฉุดรั้งมนุษย์ทั้งหลายให้อยู่บนโลกได้อย่างง่ายดาย

ยามเป็นมนุษย์ เมื่อเวลาผ่านก็ลืมเลือนสิ่งที่เคยเป็นเคยประสพ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหากยามนี้มีสุขด้วยแล้ว ย่อมเพลิดเพลินไปกับกรรมดี จนหนักหนา

ยามเจ็บปางตาย ทุกข์เข็ญ ยากจนแสนสาหัส ก็หวลคิดถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ บนบานศาลกล่าว สัญญิงสัญญา พูดไปได้ทุกสรรพสิ่ง จะทำโน่นนี่นั่น ครั้นพอได้ก็ลืมเลือนสิ้นกับเพื่อนอ้าง

นี่แลหลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า คนทั้งหลายจึงมักปฏิเสธ เมื่อกรรมมาอุบัติ ฉันไม่ได้สร้าง ฉันไม่ได้ทำ แถมยังปฏิเสธดิ้นรนหายามาช่วยให้พ้นผลกรรมนั้นๆ กันมากมาย

บทสรุป สังคหะที่แม่ชีเมี้ยนนำมาแสดง จึงชี้ว่า เมื่อตายกรรมก็อุบัตินำเราท่านไปเป็นสัตว์ ทีนี้แหละจำได้หมด รู้แต่พูดไม่ได้ จะไปหาลูกลูกก็หาสนใจไม่

ไม่เชื่อหรือ ตราบใดที่เรายังมีนิสัยกรรม ตายแล้วต้องเกิดอีก ไอ้ที่บอกไปสวรรค์หรือแช่งให้ลงนรกนั้นไม่มีหรอก นรกที่แท้ก็กายสัตว์นั่นแล ที่เกิดมาเพื่อใช้กรรม

นิยายโบราณจึงเล่าสืบกันมา ว่าเมื่อมีโอกาสกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ยมบาลจึงให้ดื่มน้ำทำให้ลืมสิ้น

คนดี จึงนิยามง่าย เจ็บแล้วจำ กลัวแล้วไม่ทำอีก จึงน้อมนำนิสัยของพระภูมีมาสู่ตน ส่วนคนที่ลิงโลด ทานสมุนไพรแล้วดีขึ้นหรือหาย ก็กลับไปทำตามนิสัยสันดานเดิม ท่านลืมอะไรไปหรือเปล่า แน่ใจหรือว่าหายโรคแล้วจะรอดปลอดภัย

สติที่แม่ชีเมี้ยนสอนสงฆ์ หลวงพ่อนิพนธ์มักสอนให้พิจารณา คือ “กรรมกรรมจำไว้ให้ดี กรรมมันใช้กรรมมันสั่ง แล้วเป็นทุกข์”