แต่พอดีขึ้น สบายขึ้น ก็ค่อยๆลืมเลือนว่าเป้าหมายที่ตนตั้ง
หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้คิดสักนิดว่า โรคเหมือนงูพิษ นอนแน่นิ่ง หรือไม่ขยับ ไม่ได้บอกว่าจะไม่ฉกกัด หรือฆ่าเราไม่ได้
หรือแม้นอยู่ห่างๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เจอะเจอกัน
ดังนั้น การมาฟื้นฟูตน สักนิด สักแว๊บที่พึงคิด นั่นคือ “มันแว้งได้ทุกเวลา” ท่านจึงสอนว่าเมื่อพบเจอตัว ตี
และต้องตีให้ตายในคราเดียว
บทสรุป แล้ววันนี้ตัวเราท่านหล่ะ มีสักนิดไหมที่หวนคิดความจริงอันนี้ ตอนแย่อาการหนัก ก็ขยันมา พอดีหน่อย อยากมาก็มา อยากหยุดก็หยุด ก็ไม่ได้กีดกันห้ามการกระทำ แต่คำเตือนของครูบาอารย์ ควรฉุกคิด สิ่งที่ทำนั้นเดิมพันด้วยชีวิต และถ้าเอามันไม่ตาย เผลอไผลแม้นเพียงน้อย โดนแว้งกัดอาจไม่เหลือวันเวลา ไม่หยุดวันนี้ไม่ตายแน่นอน แต่หยุดวันนี้ตามความอยากแน่ใจหรือว่าจะมีวันหน้าแน่นอน
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน คิดสักนิด หายแล้วเวลาก็มีมากมายอยากทำในสิ่งที่อยากทำ แต่ประมาทตามใจตามอยาก สิ่งที่อยากอาจได้แค่คิด ภาพนี้เห็นมามากมาย
