เป็นเด็ก

ความที่เราเห็นหลวงพ่อนิพนธ์ปฏิบัติ นับตั้งแต่เปิดสำนักลพบุรี นั่นคือ การเปิดโอกาสให้ทุกคน โดยไม่เคยซักถามประวัติ หรืออยากรู้เลยว่าคนผู้นั้นเป็นใครมาจากไหน ทำอะไร

สิ่งนี้ทำให้หลายคนสงสัยว่า หากคนที่รับมานั้นมีนิสัยโจรเล่า หรือ ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนเป็นอุปนิสัย แล้วเกิดกรรมทำให้เป็นโรค การที่หลวงพ่อนิพนธ์ช่วยให้หายจากโรค มิเท่ากับช่วยโจร ให้มีกำลังกลับไปสร้างความเดือดร้อนอีกหรือ

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า เรื่องของศาสนา เป็นเรื่องปัจจุบัน การที่บุคคลเหล่านั้นทำในสิ่งผิด นั่นเป็นธรรมดาโลก ด้วยความไม่รู้เรื่องของศาสนา ศาสนาจึงถือว่า คนเหล่านั้น ทำโดยไม่รู้ อุปมาเหมือนเด็ก ที่ยังไม่รู้ภาษา จะเอามาเป็นเครื่องตัดสินไม่ได้

นี่แลคือ คุณูปการของศาสนา หากแต่เป็นส่วนเกินของโลก ของคนทั่วไป ด้วยปกติวิสัย ทุกคนก็มีกรรมดี กรรมชั่ว เป็นพรหมลิขิตแห่งตนอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีศาสนา ชีวิตก็ดำเนินไป ทำไปโดยไม่รู้ คือคิดไปเองว่าสิ่งที่ตนทำ นั้นถูกแล้ว ดีแล้ว แต่วันหนึ่งเมื่อผลปรากฎ ก็จักรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นถูกหรือผิด ที่สำคัญคือ ทุกคนต้องรับผลแห่งการกระทำของตน หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า นี่เรียกว่า "ตัวกระทำไม่ตาย ทำอย่างไร ได้อย่างนั้น"

หากบุคคลใดมองว่าสิ่งที่ตนเผชิญอยู่เป็นทุกข์ หรือ อยากจะมีสุขสร้างสุขให้แก่ตน หรือแม้นกระทั่งอยากหนีวัฐจักรอันนี้ บุคคลนั้นจึงปรารถนา พบศาสนา แลเอาศาสนาเป็นที่พึ่ง เป็นผู้นำการกระทำแห่งตน บุคคลนั้นจึงพากายตนมาฟัง มาเรียนรู้ แล้วทำ เป้าประสงค์ คือ พัฒนาวิญญาณของตน จะได้ไม่ต้องไปทุกข์อย่างเดิมอีก คนที่เรียนรู้แล้ว คนโบราณจึงเรียกว่าเป็นคน "สุก" คือ รู้วิธีการดำเนินชีวิตที่ถูก กลายเป็นผู้ใหญ่
๖ ใครที่เรียนรู้เรื่องศาสนาจึงกลายเป็นปราชญ์ ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อรู้แล้วทำได้ ก็จะกลายเป็นผู้ที่รู้รักษาตัวรอด พระพุทธเจ้าจัดว่าเป็นยอดคน

ดังนั้น ด้วยความเป็นเด็ก ไม่รู้ภาษา ศาสนาจึงให้โอกาส มาทานสมุนไพร พัฒนากาย ให้มีสติ เรียนรู้เรื่องศาสนา แล้วพัฒนาวิญญาณ กลายเป็นผู้ที่ทำแต่สิ่งที่มีคุณแก่ตน เป็นผู้รู้ ไม่ย้อนกลับไปทำบาป ทำกรรม เช่นอดีตอีก

บทสรุป เป้าหมายของศาสนา คือ การที่จะให้โอกาสพัฒนาวิญญาณของตนให้อยู่สูง ด้วยพระพุทธเจ้ารู้ว่า ตายแล้วต้องเกิด หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ว่า การเกิดนั้น เป็นไปตามตัวกระทำ เรียก ตัวกระทำนำเกิด และตัวกระทำที่ว่านี้ คือ ตัวกระทำหลังสุด ก่อนตาย จึงยืนยันเสมอว่า ผู้ใดเรียนรู้เรื่องศาสนา ฟัง พิจารณา แล้วทำ ย่อมเลือกเกิดได้ อยากเป็นสิ่งใด ก็ทำสิ่งนั้น ให้เป็นตัวกระทำหลังสุด ก่อนตายนั่นเอง

ใจความสำคัญ ของทุกคน คือ อยากตายดี ก็ย่อมหมายถึง ตายแล้วไปเกิดดี ผลแห่งความสำเร็จในศาสน์สมุนไพร จึงการฝึกฝนตนให้สร้างการกระทำ หรือตัวกระทำสุดท้าย ตามครรลองของศาสนา คือ มีนิสัยพระพุทธเจ้า เป็นบางสิ่งบางอย่าง แม้นจะไม่สามารถรักษาชีวิตให้ยืนยาวต่อไปในชาตินี้ได้ แต่ผลแห่งการกระทำได้ในเวลาที่ยังเหลือ ก็จะสร้างภพชาติที่ดี คือ เกิดเป็นมนุษย์ที่มีสุขภาพดี กายดี ได้อีกในชาติหน้า

หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ว่า ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย เมื่อมาเจอศาสนา มาเจอสมุนไพร จุดประสงค์ก็เพื่อ ให้เราท่านมีวันเวลาได้สร้างตัวกระทำท้ายสุดที่ดี เป็นอุปนิสัย ติดตัวไป นั่นคือ การสร้างกายมนุษย์ที่ดี ไม่มีโรค รอเราท่านในวันข้างหน้านั่นเอง

ไม่ว่า คนผู้นั้นจะเป็นใคร จะเป็นโรคอะไร จะสาหัสแค่ไหน หากเข้าใจในจุดประสงค์ หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า ก็ไม่จำเป็นต้องมีกฎ ไม่จำเป็นต้องบังคับ ว่ากันไปตามสมัครใจ แลเมื่อเรียนแล้ว มีปัญญา คนที่อยากได้ ก็จักพัฒนาตนเอง ตั้งใจฟัง พิจารณา แล้วทำ .... อยากได้แบบไหนก็ทำกันเอง ทำหรือไม่ ไม่ว่ากัน

แต่หากจะมาคิดทานสมุนไพรเพื่อหายโรคอย่างเดียว แถมกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ สถานที่นี้แม่งโง่ฉิบหาย กูหายกูก็ไปแล้ว ทำตามนิสัย ไม่สนหรอกพัฒนาตัว ไร้สาระ ... หลวงพ่อนิพนธ์ก็เตือนว่า ... ตัวกระทำไม่ตาย การมาครั้งแรก เราท่านนั้นเป็นเด็ก ทำไปโดยไม่รู้ แต่เมื่อหายหรือดีขึ้นแล้วนั้น ย่อมเป็นเครื่องยืนยันว่า เราท่านรู้เรื่องศาสนาแล้ว หากแม้นย้อนกลับไปทำผิดอีก ผลแห่งการทำผิด ดลบันดาลให้เกิดโรคอีกครั้ง นั่นเรียก เจตนา ตั้งใจทำจนเกิดผล ก็อย่าได้หวังเลยว่า จะมาใช้ศาสน์ของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ช่วยตนได้อีกครั้ง

ไม่เชื่อท่านก็ดู บรรดาวีไอพีที่ท่านรู้จัก พอหายหรือดีขึ้น ก็ตีปีก ฉันไม่สนที่นี่แล้ว ฉันดีแล้ว หายแล้ว ... หากร่วงมาเมื่อไหร่ อาการทรุดเร็ว ไปเร็วกว่าจรวดอีก สมุนไพรจะทานสักฉันใด หยุดไม่ได้เลย ถ้าไม่พัฒนาตนกลับมาให้ถูกร่องธรรมแล้วไซร้ อย่าหวังเลยว่าจะได้กลับไปตีปีกอีกครั้ง ไม่มีทาง ธรรมเขาไม่ช่วย แถมกรรมรอกระทืบซ้ำอีก

คนแบบนี้ หัวเราะก่อน แต่บทจบนั้น ดูไม่จืด มองยาวไป เกิดชาติหน้า ไม่อยากจะรู้ ที่สำคัญ ด้วยตัวกระทำในวันนี้ ตัวอกตัญญู ส่งผลให้ไกลศาสนา ... นั่นคือ วิญญาณต้องลำเค็ญไปนานแสนนาน จะช่วยตนอีกก็ไม่ได้ เพราะคงไม่เจอศาสนาที่ช่วยตนได้อีกแล้ว ด้วยตัวกระทำทีมีต่อศาสนาในวันนี้

เชื่อท่านอาสิเถิด .... เรื่องของศาสนาไม่ต้องรู้มาก ไม่ต้องมีสมองดีเลิศ ฟังปุ๊บ ก็ทำได้ปั๊บ ... แต่บทเริ่มของการปฏิบัติ จะจบสวยหรือไม่ กระไดขั้นแรก คือ ความกตัญญู

มาเอา ไม่อยากดูจะจบอย่างไร มาให้ ...ด้วยรู้กตัญญู หลวงพ่อนิพนธ์บอกว่า แค่กุ้งฝอย มีใจติดมะพร้าวลูก มะกรูดหน่อย แบบพกกุ้งฝอยมา ศาสนาก็ให้ปลากระพงกลับบ้านไป เป็นเครื่องตอบแทน

วันนี้ของเราท่าน ผ่านวัยเด็กแล้ว เรียนแล้ว รู้แล้ว เลือกเอา พรหมลิขิตในภายภาคหน้า อยากได้แบบไหน เลือกเอง ทำเอง

สิ่งที่แม่ชีเมี้ยนตรัสสอน กล่าวความจริงทุกอย่าง แม้นจะทำยาก แต่ก็ทำได้ มันจึงมีคนหายโรค เดินให้เห็น มากมาย และทุกโรค

ไม่สนหรอก ว่าเป็นโรคอะไร หายโรคนั้น ด้วยศาสน์นี้เป็นเรื่องกระจอก ... นิสัย เราท่านต่างหาก คือ โจทย์ใหญ่ อยากได้ แต่ไม่อยากทำ