ตามฤดู

ตอนนี้ก็ย่างเข้าฤดูหนาว เวียนมาอีกครั้ง การมาก็มาพร้อมกับโรคหวัด

ธรรมชาติก็ให้สมุนไพรชนิดหนึ่ง ออกผลในยามนี้ นั่นคือ มะขามป้อม

เมื่อนำมาทำเป็นสมุนไพร ให้คุณค่าที่มากกว่าสมุนไพรมะนาว หลายประการ

น่าเสียดาย ที่แม้นจะมีสมาชิกมากหลาย ที่อาจต้องใช้สมุนไพรชนิดนี้ ในการแก้ไขอาการของตน แต่ก็กลายเป็นของขาดแคลนไปอย่างไม่น่าเชื่อ

ส่วนหนึ่ง เพราะถูกส่งออก เพื่อไปทำสมุนไพร ตามกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ ดังนั้น การจะได้รับสมุนไพรมะขามป้อม ของมูลนิธิ จะรอคนนำมาคงยาก ก็ต้องรอลูกผล จากต้นที่หลวงพ่อนิพนธ์ปลูกรักษาเอาไว้

จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่า แม้นจะเป็นสมุนไพรที่มีสรรพคุณสูง แต่ไม่ค่อยได้ทำแจก กว่าจะได้แจก ก็ต้องรอถึงปลายปี ธันว่า หรือ มกราคม เท่านั้นเอง

เห็นอาการของคนทั่วไป ไอบ้าง มีเสมหะบ้าง หวัดบ้าง และได้สัมผัสลมหนาว ก็พาลนึกถึงสมุนไพรนี้ หากมีแจกให้สมาชิกได้ทุกคน รวมทั้งเผื่อไปยังลูกเด็กเล็กแดง ได้ก็คงดี

แต่วันอาทิตย์ที่ผ่าน ... แม้นหน้านี้มะขามป้อมจะออกผลแล้ว ก็มีปริมาณที่นำมาทำสมุนไพรแจกได้แค่ ประมาณสามสิบขวดเท่านั้นเอง

ทำให้หวนคิด คำของหลวงพ่อนิพนธ์ ว่า มูลนิธิเรานั้นโดดเดี่ยว ผู้คนก็ดูเสมือนมาก แต่ยังไม่มีน้ำจิตน้ำใจรวมกัน ลำพังกำลังของเรา ก็คงทำได้แค่นี้ แม้นอยากช่วย แต่ก็ยังไม่มีความสามารถ คนอื่นไม่สนับสนุน ก็ช่างเขา แต่คนของเรา สมาชิกของเรา ยังไม่ช่วยกัน นี่แหละคือปัญหาใหญ่ ที่เราจะก้าวเดินกันไปอย่างไร

บทสรุปที่ท้าทาย คือ การจะทำให้สมุนไพร กระจายเติบโตในหมู่คน คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่หากสภาพคนที่มาทาน ไม่ช่วยกัน แม้นสมุนไพรจะมีคุณค่าช่วยให้หายโรคได้ แต่จะหาที่ไหนให้คนเหล่านั้นทาน ....

ก็ดูแค่สมุนไพรมะขามป้อมนี้แหละ หลายคนมีความจำเป็น แต่ก็ทำได้แค่ให้สมุนไพรมะนาวไป เท่านั้นเอง