ครั้งเมื่อหลวงพ่อนิพนธ์สอนว่า "ต้องเห็นแก่ตนก่อน" มันก็ฝืนความนึกคิดเรา หรือฝืนสิ่งที่คนทั้งหลายสอน ว่า "อย่าเห็นแก่ตัว"
ท่านจึงถามว่า รู้ไหมใครที่มีโอกาสทำบุญและทำบาปได้มากที่สุด
นักบวช นั่นไง
เพราะอะไรหรือ เพราะคนที่เข้ามาหาเขาเชื่อ ศรัทธา มาฟังคำสอน เพื่อนำไปปฏิบัตินั่นเอง
ถ้าสิ่งที่ชี้นำถูก ผลถูกก็เกิดมหาศาล ถ้าชี้ผิดก็บาปมหาศาลเช่นกัน
ก็แล้วตัวเราท่านก็ไม่ต่างกัน จะชี้สอนสิ่งใดแก่ใคร แน่ใจหรือว่าสิ่งนั้นถูก
นี่แลศาสนาจึงให้มาเรียนรู้ ปฏิบัติ แล้วพิจารณาดูผล ถ้าผลถูกเกิดช่วยตนได้ ย่อมเป็นเครื่องยืนยัน แล้วจึงนำความรู้ที่ช่วยตนได้นี้ไปสอนผู้อื่น
เฉกเช่นพระพุทธเจ้า ทำตนจนสำเร็จ แล้วจึงโปรด
บทสรุป สิ่งที่คนในมูลนิธิชี้ มีเครื่องพิสูจน์ คือผู้ทำได้ ช่วยตนพ้นโรคได้ มานับพันนับหมื่น ผู้พูดจึงมั่นใจว่าไม่ผิด ไม่ว่าท่านอาสิ อ.อร่าม ที่ซึ่งไม่ใช่คนโง่ ที่เงินก็ไม่รับ แต่มาพูดสิ่งผิดให้คนทำ สร้างบาปให้แก่ตน
ความจริงนี้คนทั้งหลายไม่มอง มัวแต่จดจ่อว่า ต้องมีดีกรี ต้องมีปริญญา ต้องมี อ.ย. ต้องมีวิทยาการสูง ทั้งที่สิ่งเหล่านั้น หาผลยืนยันเป็นที่ประจักษ์ไม่ได้เลย ดูจากยอดจำนวนคนเสียชีวิตที่เพิ่มขึ้นทุกปี ก็เด่นชัด
ที่นี่ดูก็ธรรมดาไม่มีอะไร แต่ใครเห็น ใครเชื่อ ทำตาม พิจารณารุ่นพี่ แล้วทำตาม ก็หายได้เหมือนรุ่นพี่เช่นกัน ไม่จำกัดจะพุทธ คริสต์ อิสลาม ใครทำตามได้ คนนั้นรอด ใครไม่ทำ ก็ได้แค่ปรารถนาที่ไม่มีวันเป็นจริง
