สุดตัว

หากเราท่านหวนกลับไปคิด วันแรกๆที่รู้ว่าเป็นโรค แล้วก็่ผ่านวัน ผ่านคืน ในการรักษาตนมา จนถึงวันนี้ ความเป็นจริงที่ปรากฎ สะท้อนให้เห็นว่า หนทางใดๆ ที่เราท่านใช้มา ล้วนแล้วแต่มิเพียงไม่สำเร็จในการรักษาตน แถมยังก่อให้เกิดความเสียหายที่เพิ่มขึ้น จนถึงวันนี้ จากเดิมที่เป็นแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ก่อกวน กลายมาเป็นความเจ็บ ความปวด ที่รุมเร้า แทบจะทุกโมงยาม ทำให้ไม่สามารถอยู่อย่างปกติสุข หรืออาจจะต้องเสียการเสียงานไป นั่นย่อมเป็นบทพิสูจน์อย่างดีว่า สิ่งที่กำลังเผชิญ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา ที่สำคัญ ไม่สามารถเอาสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปแลกได้เลย โดยเฉพาะวัตถุ เงินทอง แล้วทำไมเราท่านจึงประเมินกรรมต่ำเหลือเกิน ทั้งๆที่ปัญหาที่อยู่กับตน ไม่ว่าวิธีใด หรือใคร ก็ช่วยตนของเราท่านไม่ได้ พูดฟังง่ายก็คือ ไม่มีใครช่วยได้ อยากหายก็ต้องอาศัยปาฏิหารย์ เท่านั้นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงชี้ให้เห็นว่า ไม่ว่าด้วยเหตุใดทำให้เราท่านได้มาพานพบ แม่ชีเมี้ยน ได้ยินได้ฟัง ศาสตร์สมุนไพร และธรรมคำสอน ของพระพุทธเจ้าที่แท้จริง ทำให้เราท่านได้รู้ว่า ปาฏิหารย์มีจริง แม่ชีเมี้ยนมีอำนาจ มีปาฏิหารย์ ทำให้ฝันของเราท่านในการหายโรค เป็นจริงได้ ด้วยประจักษ์พยาน ที่มีผู้ทำได้ และหาย ให้เห็นมากมาย ในช่วงที่ผ่านมากว่าครึ่งศตวรรษ ปัญหาก็คือ ทำอย่างไรจึงเข้าถึงปาฏิหารย์อันนั้นได้

เมื่อเราท่านประเมินค่าของกรรม หรือ อำนาจกรรม ต่ำเกิน จึงทำตนแบบสบายๆ เอานิสัยตนเป็นหลัก จึงไม่น่าแปลกเลยว่า ทำไมหลายคน จึงมักใช้คำเป็นอมตะ นั่นคือ ไม่มีเวลา ต้องทำงาน มีภาระรับผิดชอบ .... ซึ่งน่าสงสัยอย่างยิ่ง เพราะสิ่งที่มีค่ามากที่สุด คือ ชีวิต มิใช่หรือ เราท่านกลับไม่มีวันเวลา เพื่อสร้างปาฏิหารย์ ทำสิ่งที่คนทั้งโลกทำให้ หรือ ช่วยตนของเราท่านไม่ได้ แต่กลับมีวันเวลา ไปทำสิ่งที่เป็นโทษเพิ่มให้แก่ร่างกาย ชีวิต และวิญญาณ ซ้ำอีก ฤาว่า ร่างกาย ชีวิต วิญญาณของเราท่านเอง นั้น ไม่ต้องรับผิดชอบ .... แต่ ... หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า เวลาผลแห่งกรรมเกิด ใครเล่าจะมาเจ็บด้วย ใครเล่าจะมาตายด้วย และ วิญญาณใครเล่าที่ต้องรับผล .... ตัวเราท่านเอง วิญญาณของเราท่านเอง โดดเดี่ยว ไม่มีใครมาแบ่งปันได้เลย แม้นแต่เสี้ยวของความเจ็บ

ไม่ว่าทางโลก เราท่านจะเป็นผู้เลิศประเสริฐศรี เป็นคนดีของผู้อื่นสักฉันใด รักพี่ รักน้อง รับผิดชอบมากมายสักฉันใด สิ่งเหล่านั้น ฟ้าดิน เขาไม่ได้จัดสรรในการเป็นคนดีเลยแม้นแต่น้อย กลับเป็นตนของเราท่านเองต่างหาก ที่ฟ้าดินเขาใช้เป็นเกณฑ์พิจารณาในการเป็นคนดี หลวงพ่อนิพนธ์จึงสอนว่า "ไม่เห็นแก่ตน ฟ้าดินลงโทษ" มิใช่ให้เห็นแก่ตัว แต่ควรทำตนของตนให้รอด ให้เป็นคนดี รู้ผิดถูก รู้ธรรมที่ใช้ช่วยตนได้เสียก่อน แล้วจึงไปช่วยคนอื่น

หากช่วยตนยังไม่พ้น แต่กลับทำตน จับปลาสองมือ อยากหายโรคก็อยาก อยากทำงานทำเงิน ก็อยาก ผลสุดท้าย ไม่ได้สักตัว ร่างกายก็ทรุดลง ทำงานทำเงินไม่ได้ แถมอาจช่วยตนยังไม่ได้เลย ซ้ำร้ายสุดท้ายแม้นแต่ชีวิตก็รักษาไว้ไม่ได้ มีให้เห็นมากมาย

บทสรุป หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักชี้ นี่แหละอำนาจกรรม ดลจิตดลใจ ให้เสียน้อย เสียยาก ทั้งๆที่ธรรมของพระภูมี ปาฏิหารย์ของแม่ชีเมี้ยน ก็เป็นที่ประจักษ์ หากยอมเสียเวลา เสียรายได้ มาฟื้นฟูตน ทั้งร่างกายและจิตใจ อาจเสียเวลาเป็นปีสองปี หากแต่สิ่งที่ได้ ก็จักสามารถทำงาน หาเงิน ได้ไปอีกนานจวบจนจบอายุขัยที่มี แถมยังมีสุขภาพกายและจิตที่ดี ด้วยนิสัยสร้างสุขแก่ผู้อื่นติดตัว สร้างภพภูมิที่ดีรอในวันข้างหน้า หรือ ชาติหน้า ได้อีกด้วย ไม่ดีกว่าหรือ

หากเราท่านไม่ทุ่มสุดตัวแล้วไซร้ ... กรรมมีอำนาจ มีความละเอียดอ่อน เล่นกายให้ตายไม่ได้ ก็เล่นใจให้หลุดจากวงโคจรของศาสนาได้ไม่ยากนัก ไม่ว่าด้วยความรุ่งเรืองของธุรกิจ หรือ ความเห็นผิด และทิฐิทั้งหลาย จนหลายคน กว่าจะรู้ตัว วันเวลาของตนก็ใกล้แล้ว อยากมาก็อาย หรือ อยากมาสภาพก็ไม่เอื้อแล้ว น่าเสียดายนัก ..... รีบมา รีบทำ แล้วก็กลับไปใช้ชีวิต ไม่ดีกว้าหรือ ทำให้สุดๆ ยอมเสียเวลามาเรียนรู้ และปฏิบัติ หายโรคก็ไม่เรื่องฝัน ปาฏิหารย์ของแม่ชีเมี้ยน ก็จักได้เห็น ได้สัมผัส ได้นำไปเป็นที่พึ่งของชีวิต .... เล่าเรียนยี่สิบปี เพื่อปริญญา ไว้เลี้ยงชีวิต เสียเวลา ปีหนึ่งสองปี เพื่อพัฒนาตน แลวิญญาณ ให้เป็นคนดี แถมได้หายโรค .... ไม่น่าลงทุนกว่าหรือ ... แต่ใครเล่าจะฝ่ากระแสกรรมเข้ามา แม้นอยากให้ทุกคนหายโรค ก็ได้แต่อยาก เพราะความจริง ใครทำ ใครได้ คนที่ไม่ทำ ไม่ยอมเสีย ก็ได้แต่ต้องปลง และเสียดาย มีวาสนามาพานพบศาสนา แม่ชีเมี้ยน ... เห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่แท้จริง ช่วยตนได้ แต่กลับไม่เอื้อมมือไปไขว่คว้า กรรม กรรม อะไรเล่า น่าเศร้าจริงหนอ

ท้ายสุด เราจึงอยากชี้ให้เห็นว่า อยากหายโรค แต่ไม่ไปเรียนวิชาของศาสนา กับผู้ปฏิบัติ มันก็ได้แค่อยาก โชคดีก็หายจากโรคนี้ แต่ท้ายสุด ก็ไปเป็นโรคนั้น .... เพราะหวังแต่สมุนไพร เสียเวลาเปล่า ด้วยท้ายที่สุด ก็ไม่รอดเหมือนกัน ... แล้วทำไมไม่ไปเรียนวิชาเล่า เพื่อมาช่วยตน เพราะยอดของศาสนา คือ วิชาธรรม ที่ซึ่งชนะกรรม อันเป็นต้นเหตุแห่งโรคได้ .... เรียนเพื่อเปลี่ยนแปลงนิสัยตน ให้กลายเป็นนิสัยธรรม ที่สำคัญ เมื่อช่วยตนได้ ก็ช่วยคนที่ตนรักได้ เพื่อตนและคนที่ตนรัก ... ทำไมไม่ทุ่มสุดตัว อย่าหยุดแค่สมุนไพรเลย ... เพราะนั่นมันเสมือนรอวันแพ้ เท่านั้นเอง