ข้อหาเดียวที่ยังคงคาอยู่ อันเนื่องจากกรมศาสนาฟ้อง ในสมัยท่านอธิบดีฟุ้ง ศรีวิจารณ์ ในขณะนั้น ก็คือ แต่งกายเลียนแบบสงฆ์ การหลุดพ้นคดีนี้ของแม่ชีเมี้ยน ย่อมเป็นหลักฐานที่ยืนยันอย่างชัดแจ้งในความแนบแน่นของท่านกับสมเด็จย่า แต่ก็นับว่าน้อยคนนักจักรู้ ว่าเหตุผลใดที่ศาลนำมาพิจารณาและสั่งให้คำร้องของกรมศาสนานั้นตกไป ประจักษ์พยานอันนี้ปรากฎที่รูปของท่านแม่ชีเมี้ยน ขณะนั่งประทับในถ้ำกระบอกนั่นเอง สิ่งนั้นก็คือจีวรที่ท่านห่ม จะมีลักษณะพิเศษที่ไม่เหมือนกับพระ เพราะจีวรนั้นที่ท่านสวม หาใช่จีวรที่พระทั่วไปใช้กันไม่ หากแต่เป็นเสื้อกั๊กที่ทำเลียนแบบจีวร มีซิปรูดด้านข้างที่สมเด็จย่าท่านจัดทำขึ้นและให้ต้นห้องของท่านมาถวายในตอนรุ่งเช้าของวันที่ท่านแม่ชีเมี้ยนจะไปขึ้นศาลนั่นเอง
นี่คือเหตุผลที่ศาลใช้ตัดสินว่า จีวรของท่านมิใช่จีวรของพระ จึงสั่งยกฟ้องนั่นเอง หลังจากยกฟ้องในครานั้น ต่อมาไม่นานลูกศิษย์ก็แจ้งให้ท่านทราบว่า พระเถระผู้นั้นได้ถูกรถสิบล้อ ตัดขบวนและชนรถของพระเถระนั้นจนเสียชีวิต นับจากนั้นมา ก็ไม่มีการกระทบกันระหว่างถ้ำกระบอกกับกรมศาสนาอีก นับจากนั้นมา
เสียดายที่การแพ้ภัยของถ้ำกระบอก หาใช่เกิดจากเหตุภายนอกอันใด กลับเป็นเหตุภายในนั่นเอง ที่ทำให้ถ้ำกระบอกต้องแตกและมีอันดับสูญไปในที่สุด แต่ก็ยังนับว่าโชคดีที่ท่านแม่ชีเมี้ยน ได้สั่งให้หลวงพ่อนิพนธ์สึกและออกจากถ้ำ และมาตั้งต้นทำใหม่ แม้จะเป็นรูปฆราวาสก็ตาม ความศักดิ์สิทธิ์ของสมุนไพรของท่านแม่ชีเมี้ยน ก็ยังคงอยู่เฉกเช่นในยุคแรกๆ ของถ้ำกระบอก ทั้งนี้จากคำบอกของหลวงพ่อนิพนธ์ ว่าเป็นเพราะปณิธานที่ยังคงเดิมที่ให้ไว้ เมื่อครั้งเริ่มเรียนสมุนไพรและธรรมจากแม่ชีเมี้ยนที่ว่า "ต้องทำให้ เฉกเช่นเดียวกับธรรมที่พระพุทธเจ้านำมาสอนสั่ง ก็หาเก็บเงินหรือเรียกสิ่งใดจากใคร" ตราบใดที่ยังดำรงปณิธานนี้อยู่ สมุนไพรก็จะยังคงมีคุณค่าต่อไปไม่เสื่อมสูญ
เราควรจะกราบและซาบซื้งในน้ำใจของแม่ชีเมี้ยน ที่แม้ท่านจะจากเราไปก็ยังทิ้งเชื้อ ให้คนรุ่นเราได้มีโอกาสสัมผัสสิ่งดีๆ ในสมัยพุทธกาล ผ่านหลวงพ่อนิพนธ์อีกครั้ง รอพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปที่กำลังจะเกิดอีกในไม่ช้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น